Ceci n’est pas un spectacle

Ceci n’est pas un spectacle is een ode aan betrokkenheid en zachtheid bij menselijk contact. Een ontmoeting die tot uiting komt wanneer handen elkaar raken en die uitmondt in dans en acrobatiek.

Het idee werd geboren tijdens de eerste lockdown, toen sanitaire maatregelen het publiek verhinderden naar de show te komen.

De gezondheidscrisis dwong ons om de manier waarop we in de maatschappij leven en de manier waarop we met anderen omgaan te heroverwegen. Tijdens de crisis werden we aangemoedigd fysiek afstand van elkaar te nemen, werd ons gezegd onze huizen niet te verlaten en werd het ons zelfs verboden op openbare banken te zitten! Vandaag zijn we nog steeds in een stadium waar handen schudden en kussen niet langer ongevaarlijk zijn. In deze context stelt Ceci n’est pas un spectacle deze nieuwe verhouding tot menselijk contact in vraag. Ze ensceneert de (her)ontdekkingen van twee mensen die elkaar ontmoeten, nader tot elkaar komen en de plaats die hen omringt opnieuw ontdekken.